Bijna naar huis

Goh, wat vliegt de tijd, is er gewoon al weer een week om. Ik heb trouwens van her en der begrepen dat er geen reacties geplaatst konden worden onder mn verhaal, ik heb eens gekeken maar zou niet weten waar het aan ligt, sorry.
Maargoed, afgelopen week. Heb vrijdag besloten er maar een rustig weekend van te maken. Na een avondje sporten met collega Sabrina ben ik naar huis gegaan, heb ik alles geschropt en geboend zodat ik zaterdag niets anders hoefde te doen dan wasjes draaien en strijken. De avond heerlijk afgesloten met een groot glas wijn en een boek, beter kon eigenlijk niet op dat moment. Zaterdag uitgeslapen tot een uurtje of 9 aan het wassen geslagen. Zelf even uitgebreid mn haar gedaan, beetje aangemutst en toen besloten mn boodschappen te doen. Eenmaal buiten botste ik tegen mn nieuwe huisgenoot aan. Jawel we krijgen een nieuwe, ben officieel niet meer de nieuwe zeg maar. Maargoed, innige botsing, ik kan af en toe nogal onhandig zijn dus hij heeft mn fiets van dichtbij gezien :) Na hem binnen te hebben gelaten heb ik mn boodschapjes gedaan en ben ik daarna met de metro naar het centrum gegaan om met diezelfde collega een beetje Brussel op te snuiven. We vielen met onze neus in de boter, aangezien het carnaval was. Hele optochten met mensen die verkleed waren, met maskers een beetje wat ik 3 jaar terug ook in venetie zag, echt geweldig. Ook eindelijk manneke pis gezien, maar hier moet ik toch nog een keer voor terug. Hij was namelijk ook verkleed. Echt hoe verzinnen ze het, hele heisa om dat mannetje, wat overigens niet groter dan 40 cm is volgens mij, waarvan niemand weet waarom hij nou zo bijzonder is en dan word het ook nog eens om de haverklap aangekleed. Maargoed, mag niet klagen ik heb hem gezien. Ook hebben we heeeeerlijke frieten op. We hebben maar een klein zakje gedeeld. We hadden niet zo'n trek en wilde er gewoon een paar, kan je vertellend at ik een volledige maaltijd op heb. Wat een verschil. In nederland is een klein patatje echt mini, bijna meer mayo dan patat. Hier is een kleine patat gelijk aan een 3 gangen maal (oke ik overdrijf, maar ik zat echt propvol) Dat is een groot verschil als je bijvoorbeeld kijkt naar het brood wat ze hier verkopen, zo klein dat je het bijna niet ziet en zo dun dat als je ff niet oplet het bijna van je bord afwaait. Kan niet wachten tot ik weer een goede dikke nederlandse boterham voor mn neus heb. Maar dit was ff een zijsprong, waar was ik gebleven. Bij mn dagje Brussel, net na het patatje zijn we bijna omgekomen, ja echt. We liepen een metro station in dat zo zwaar begeven was van de urine dat ik er bijna van plat ging, echt te ranzig voor woorden!! Besloten een volgende halte te pakken, want dit ging echt niet.
Diezelfde avond heb ik heerljk gekookt, ja ik begin mijn eigen kookkunst echt te waarderen. En heb toen ook een marmer cake gemaakt. Zonder weegschaal, gewoon op gevoel. Zonder electrische mixer, gewoon met de garde, zonder bakblik maar in een ronde ovenschaal. Tja je moet roeien met de riemen die je hebt. Hij was heeeeeeerlijk. En gelukkig deelde iedereen die mening. Gelijk een hartelijk welkom voor de nieuwe. Daar zit ook nog wel een leuk verhaal aan vast. Vertelde tegen moeder dat we een nieuwe huisgenoot kregen genaamd Bruno. krijg ik als antwoord; is dat zijn naam of zijn huidskleur hahaha ;') echt hard gelachen. Zondag vaste riedeltje, op naar de markt en weer gekookt en iegenlijk niet zo veel gedaan, en wat heb ik daar van kunnen genieten. Dit huis begint steeds meer een thuis te voelen (vooral omdat iedeen zich lekker opsluit op zn eigen kamer) en ik dus het rijk voor mezelf heb.
Wel ben ik er achter dat een an mn huisgenootjes niet zo fris is. Hij heeft nogal een zware lichaamsgeur, kan je niks aan doen en ik ben de lulligste niet dus zet gewoon een raam open en dan is er (mits hij niet dichterbij komt dan een meter) niks aan de hand. Maar nee, hij staat in de keuken, krapt uitgebreid onder zn oksel (nee niet netjes geschoren of bijgehouden) komt zn vriendin binnen, pakt haar gezicht met beide handen beet om haar te begroeten. Echt het gebaar zal vast heel schattig overkomen maar als zij wist waar die handen vandaan komen.... IEL. Overigens geneerd hij zich ook niet als hij jeuk heeft op andere plekken. Maargoed, lot van een huisgenoot hahah.
De week op mn stage was ook weer prima, ben wat luier geweest aangzien het weer niet echt is om over naar huis te schrijven, metro vaak gepakt.
Een 2e lullige aanvaring gehad met Bruno. Hij had nog geen sleutels, dus na 5 keer aanbellen besefte ik dat niemand anders open ging doen. Ik op mn aller charmantst naar beneden. (let wel: geen make up, grijze 3 kwart jogging broek, te groot zwart shirt, primark vest wat voor geen meter zit en mint groene fluffy sokken om het plaatje af te maken haar op een charmante hoge knot, zo hoog dat mn pony er ook in kon) Ga ik maar even de deur open doen. 3 keer raden wie daar staat, jawel Bruno met zn vader. Ja vond 1 eigenlijk al erg genoeg, maar die beste man was wel in voor een praatje en dan voel je je toch enigzins ongemakkeljik. Toen ik eindelijk met goed fatsoen naar boven kon vertrekken ben ik als een blok in slaap gevallen op naar een voglende werk dag.
Op min werk mag ik werken aan projecten en aan school, een hele fijne combinatie Donderdag wordt receptie dag en vrijdag zal ik het werk van de office coordinator uit moeten voeren. Dat is dus een beetje manusje van alles.
Dat receptie blijf ik toch wel leuk vinden, heb deze week cesar beter leren kennen (je weet wel, die security guard die zichzef voorstelde als de knapste en de jongste van zn team) blijkt gewoon getrouwd te zijn, heeft een kind, vind zn werk vreselijk saai, is een beetje contact gestoord en werkt dus liever in de nacht. Ja en alle roddels komen altijd eerst langs de receptie haha houd je goed op de hoogte van alles 
Op dit moment zit ik alle left overs op te eten. Ik ga dit weekend naar huis, vier (VERASSING VOOR LAURA) haar verjaardag en dan Maandag gaan we maar weer eens serieus beginnen aan EGA. Want wat jullie niet weten, want jullie zien me niet. Is dat ik me de laatste 4 weken nog al heb laten gaan. Stress eter, ja dat ben ik. en toen ik eindelijk op mn gemak zat had ik nog geen zin om daar mee te stoppen. Dusss Ik heb mn gezellige rondingen (die ik niet gemist heb) weer een beetje terug en het word tijd dat die weer als sneeuw voor de zon verdwijnen. Gelukkig krijg ik hier goede hulp in, aangezien mn manager graag wil dat ik met haar ga sporten, Hoe gezellig is dat :D
Vanaf volgende week wordt het 2 avondjes sporten op mn werk, 2 avondjes in het mooie sheraton en we pakken mn geliefde verte velo maar weer eens. Ik heb er het volste verterouwen iin.
Ik heb mn verslagje weer wat later geplaatst omdat ik niet wil dat de verassing voor zuslief verpest wordt als ze ineens besluit dat het best wel grappig is om voor het slapen mn verslag te lezen.

Volgens mij is het een vrij rommelig verslag geworden, ach zolang jullie er maar een beetje een idee van krijgen hoe het er hier aan toe gaat.

Bonne journee/ weekend xxxxx